از کم شنوایی و ناشنوایی چه می‌دانید؟

ناشنوایی و گفتار

کم شنوایی با توجه به زمانی که اتفاق میوفتد،میتواند روی گفتار تأثیر بگذارد.

کم شنوایی قبل از زبان‌آموزی

ایجاد کم شنوایی به صورت کامل یا جزئی قبل از یادگیری گفتار و زبان

فردی دچار کم شنوایی قبل از زبان‌آموزی میشود یا با ناهنجاری مادرزادی متولد شده یا در دوران نوزادی دچار کم شنوایی است. در بیشتر موارد، افراد دارای کم شنوایی قبل از زبان‌آموزی والدین و خواهر و برادر شنوا دارند.همچنین بسیاری از آنها در خانواده‌هایی متولد می‌شوند که زبان اشاره را از قبل بلد نبودند.در نتیجه، آنها نیز تمایل به پیشرفت آهسته زبان دارند.

اگر قبل از 4 سالگی کودکان مبتلا به ناشنوایی قبل از زبان‌آموزی، کاشت حلزون انجام دهد، می‌توانند زبان شفاهی را با موفقیت یاد بگیرند.

زبان شفاهی و رشد اجتماعی به هم مرتبط هستند.کودکان کم شنوا، به‌ویژه کسانی که کم شنوایی شدید دارند، نه تنها ممکن است رشد تاخیری زبان را تجربه کنند، بلکه رشد اجتماعی کندتر را نیز تجربه می‌کنند. در نتیجه، کودکانی که قبل از زبان‌آموزی کم شنوا میشوند.ممکن است از نظر اجتماعی منزوی ‌شوند، مگر اینکه به موقع از سمعک یا دستگاه کاشت حلزون استفاده کنند.و در کلاس‌های توانبخشی شرکت کنند.

کم شنوایی پس از زبان‌آموزی

بیشتر افراد کم شنوا ، کم شنوایی پس از زبان‌آموزی دارند. آنها قبل از ابتلا به کم شنوایی، زبان گفتاری را یاد گرفته‌اند. بعضی از داروها (داروهای اتوتوکسیک)، ضربه، عفونت یا بیماری می تواند سبب کم شنوایی شود.

در بیشتر افراد دارای کم شنوایی پس از زبان‌آموزی، کم شنوایی به تدریج شروع می‌شود.

اطرافیان فرد ممکن است قبل از دیگران متوجه مشکل شنوایی شوند. با توجه به میزان کم شنوایی، فرد ممکن است مجبور به استفاده از سمعک، دریافت کاشت حلزون یا یادگیری لب‌ خوانی شود.

کم شنوایی یک‌طرفه و دوطرفه

در کم شنوایی یک‌طرفه، فقط یک گوش دچاراختلال شنوایی است. ولی در موارد دوطرفه هر دو گوش دارای اختلال شنوایی است. وقتی فرد مبتلا به اختلال شنوایی یک‌طرفه باشد،در مقایسه با فرد نرمال مشخص کردن منبع صدا و جهت یابی دشوارتر است.همچنین درک گفتار در محیط پر سر و صدا سخت است.

در محیط‌های نسبتا ساکت، فرد مبتلا به کم شنوایی یک‌طرفه با فرد نرمال از نظر توانایی‌های ارتباطی تقریبا یکسان است.

نوزادانی که با کم شنوایی یک‌طرفه به دنیا می آیند دچار تأخیر در رشد گفتار می‌شوند.در مدرسه تمرکز آنها کمتر است. در فعالیت‌های اجتماعی نیز چالش بیشتری نسبت به افراد نرمال دارند.

میزان کم شنوایی

میزان کم شنوایی به چهار سطح تقسیم‌بندی می‌شود:

• کم شنوایی ملایم: فرد حدود 25 تا 39 دسی‌بل (dB) کم شنوایی دارد.و نمیتواند صدای کمتر از این مقدار را تشخیص دهد. آنها ممکن است در درک کلماتی که دیگران می‌گویند، مشکل پیدا کنند، به خصوص اگر صدای پس زمینه زیاد باشد.
• کم شنوایی متوسط: فرد حدود 40 تا 69 دسی‌بل کم شنوایی دارد.و نمیتواند صدای کمتر از این مقدار را تشخیص دهد.استفاده از حس شنوایی به تنهایی و بدون استفاده از سمعک بسیار دشوار است.
• کم شنوایی شدید: فرد حدود 70 تا 89 دسی‌بل کم شنوایی دارد. این افراد برای برقراری ارتباط باید از سمعک استفاده کنند و از حس بینایی هم برای لب خوانی کمک بگیرند.
• کم شنوایی عمیق: هر کسی که نتواند صداهای کمتر از 90 دسی‌بل را بشنود،مبتلا به کم شنوایی عمیق است. برخی از افراد مبتلا به کم شنوایی عمیق، نمی‌توانند اصلا چیزی را بشنوند. ارتباط با استفاده از زبان اشاره، لب خوانی یا خواندن و نوشتن انجام می‌شود.

تشخیص کم شنوایی

بیمارانی که احساس مشکل در شنوایی دارند، ابتدا باید به پزشک مراجعه ‌کنند.

پزشک با بررسی عوامل مختلف مممکن است موارد مختلفی را تشخیص دهد و جهت بررسی شنوایی به شنوایی شناس ارجاع دهد.